Een zinvol perspectief
Je herkent het wel. Voor de zoveelste keer heb net jij weer te maken met mensen die hun afspraken niet nakomen, te langdradig zijn, respectloos zijn, te veel of weinig ruimte in durven nemen of vul zelf maar in. Gewoon de gebruikelijke ergernissen die we zo hebben door de dag heen. Hoe gaan we er gemiddeld mee om? Je ergernissen uitventen, negeren, de ander proberen te veranderen, steun zoeken of je richten op positieve zaken, zijn een greep uit onze ‘coping’ mechanismen.
Maar wat nou als we deze zaken niet toevallig gebeuren? Wat nou als ze precies op ons pad komen om ons iets te leren? Wat nou als deze situaties ons telkens proberen duidelijk te maken waar we nog niet in balans zijn? Ofwel dat het probleem niet (alleen) bij de ander ligt maar vooral ook hoe wij ermee omgaan? Zou dat niet een zinvol en aanvullend perspectief geven op de dagelijkse beslommeringen in organisaties?
Zweverig of praktisch?
Maar wacht even. Voor je het weet zijn we beland een spirituele discussie over ‘het leven als tussenstation’, ‘karma’ en nog andere zweverige begrippen. En voor je het weet hebben we het over geloof en staan we tegenover elkaar. Dat is hier niet mijn intentie. Er zit namelijk ook een hele aardse dimensie aan de bovenstaande vragen die ik stel. De aardse dimensie betreft het gegeven dat we, als we eerlijk naar ons zelf kijken, vaak in dezelfde type problemen terecht komen. Dat onze eigen onevenwichtige acties of reacties nou juist de anderen uit balans brengen of situaties verergeren. En dat we veel te winnen hebben als we ontdekken hoe het komt dat we telkens ‘vastlopen’ in dezelfde doodlopende straat. Wat we te winnen hebben is grotere persoonlijke effectiviteit en dus betere resultaten. Maar ook meer evenwicht waardoor we minder snel onze balans, lees gevoel van geluk, verliezen. Tot slot voelt het ook zinvol als je met deze vragen aan de slag gaat. Zinvol in de zin van zelf verrijkend. Je laat/gaat weer iets toevoegen wat je ooit hebt afgeleerd maar in de kern wel aanwezig is. Dat voelt bevrijdend! Maar ook zinvol omdat je gaat merken dat de ‘houvast’ voor geluk aan de binnenkant zit en veel minder in uiterlijke situaties of omstandigheden.
Nieuwsgierigheid en moed
Het enige wat je nodig hebt om deze zinvolle weg te gaan bewandelen zijn nieuwsgierigheid en moed.Het vraagt nieuwsgierigheid naar jezelf om de patronen te ontdekken die je in talloze situaties laat zien. Patronen die voor jou zo normaal zijn als water voor een vis. Het vraagt moed om jezelf op deze manier onder ogen te komen. Want misschien wel het laatste wat je wilt, is dat je inziet dat je zelf mede veroorzaker bent van jouw eigen gevoel van ergernis of ongeluk. Maar het vraagt ook moed om je eigen patronen op heterdaad te betrappen en een keer niet je automatische zelf neer te zetten.
Organisaties als plek om de balans te herstellen.
Uiteraard kunnen we deze weg niet bewandelen zonder de mensen om ons heen. Zij zijn niet alleen vaak de triggers van ons gedrag. Ook kunnen zij ons helpen het licht te laten schijnen op datgene dat voor onszelf in het donker bevindt. En natuurlijk zijn deze blinde vlekken wederzijds, al is de inhoud ervan anders. Het mooie is dat als we in organisaties deze zinvolle weg meer nadrukkelijk gaan bewandelen, dit ook tot uiting komt in de resultaten. Niet alleen vergroten we de persoonlijke effectiviteit en groei van mensen. Ook ontstaat door de wederzijdse openheid meer onderlinge verbinding en teamgeest. Deze vormen de basis voor het gebruik maken van elkaar kwaliteiten, voor samenwerking en voor gezamenlijke commitment aan doelen. Zaken die het resultaat positief beïnvloeden.
Hoe nieuwsgierig ben jij eigenlijk naar jezelf als (mede)veroorzaker van de wereld om je heen? Je kunt hieronder reageren op deze blog.
Als je deze blog interessant vindt, lees dan ook de blog ‘De waarheid’. Wat als we die zouden delen in organisaties?‘