Wat dan wel? Voor ik die vraag beantwoord, ga ik eerst dieper in op de begrippen ‘vasthouden’ en loslaten.
Vasthouden
Vasthouden kun je fysiek maar ook mentaal doen. Vaak is bij het eerste het tweede gemoeid. Denk bijvoorbeeld aan een peuter dat zijn/haar speelgoed niet wil afstaan; ‘het is van mij!’ Het zijn de eerste vergroeiingen van een voorwerp, gedachte of idee met identiteit; het is een onderdeel van mij. Hetzelfde kun je herkennen op latere leeftijd in discussies. Als er emotie bij komt kijken dan gaat het niet alleen meer om de inhoud of informatie. Het voelt dan of een deel van mij/jou wordt aangevallen. En als je gevoel hebt dat je wordt aangevallen dan gaan de meeste mensen in de verdediging. Het is winnen of verliezen. Zwart of wit. Dit leidt uiteraard niet tot een oplossing of creatieve ideeën. Vasthouden zet jezelf en de ander vast.
Loslaten
Dit is vaak de tegenbeweging. Je ziet in dat je vasthoudt maar dat je daar niets mee opschiet (de ander houdt ook vast) én dat het je teveel raakt. Het vasthouden is niet langer vast te houden en dus laat je het maar los. Bij loslaten doe je alsof je het niet meer vasthoudt. Vaak is dat te herkennen aan een onverschillige toon of houding; ‘het maakt me allemaal niet uit’ of ‘dat doet me niets meer’. Loslaten kan ook doorschieten in ver-dringen. Dan is het ontkoppelt van je gevoel. Bij leidinggeven zie je nogal eens een wipwap van loslaten en vasthouden. Je weet dat je taken moet afstaan maar het gaat vervolgens niet op jouw manier. Dan maar weer vasthouden.
Alternatief: houd verbinding!
Verbinding houden ontstaat als je je reflex tot vasthouden en/of loslaten inziet en je niet meer laat leiden door de onderliggende emotie. Je betrapt haar op heterdaad. Je laat je dan laat niet meer leiden door de onderliggende emotie maar doorvoelt haar. Het houdt het midden tussen enerzijds de emotie wegduwen en anderzijds de emotie en het bijbehorende gedrag zijn. Hoe meer je de emotie kunt toelaten, des te meer ben je in staat naar de inhoud, een idee of andere manier van werken te kijken zonder haar weg te duwen of vast te houden. Het is jouw innerlijke staat van verbinden dat maakt dat andere mensen zich met jouw verbonden voelen én dat anderen met elkaar verbindt.
zie ook blog Balans. Hoe breng je jezelf in evenwicht!